BĄDŹ JAK LAMPKA PRZED TABERNAKULUM / KOBIETA. APOSTOŁKA EUCHARYSTII - ŚW. URSZULA LEDÓCHOWSKA - JAGOOPEPPERMINT

Gdy zerkamy na zdjęcie św. Urszuli Ledóchowskiej, z lekkim uśmiechem i ciepłym spojrzeniem, można poczuć się zaproszonym do wspólnej wędrówki. Jak twierdziła, każdy z nas, bez względu na swoje powołanie, może stać się świętym. To, co zwyczajne, czyniła nadzwyczajnym. Św. Urszula zostawiła po sobie bardzo bogaty zbiór pism o różnym charakterze. Często brała udział w dyskusjach, odnosiła się do bieżących problemów społeczeństwa i Kościoła, na codzienność patrzyła przez pryzmat słowa Bożego. Wnioski ze swoich refleksji wprowadzała w życie. Ciekawe jest to, że publikacje, które powstały lata temu brzmią, jakby wydał je współcześnie żyjący autor. Czytając, mamy wrażenie, jakby były napisane dzisiaj. I właśnie dziś, św. Urszula przychodzi do nas w swojej twórczości z przypomnieniem, aby nasze lampy nigdy nie zgasły! Abyśmy były kobietami, które w swoich domach ewangelizują i tu - wśród bliskich - były apostołkami Eucharystii. Te myśli przybliżone zostały w dwóch książeczkach: Bądź jak lampka przed tabernakulum oraz Kobieta. Apostołka Eucharystii. Jeśli chcesz zapoznać się z jej rozważaniami, odczytami, przygotuj się na często powtarzane słowa: radość, szczęście, miłość. Otwórz swoje serce na takie dobro. Bo dobra jest więcej!

Niedawno na grupie Róż Świętej Rity przeczytałam rozważanie dedykowane na kolejne czwartkowe spotkanie modlitewne. Było tam wiele o nadziei, która ciągle musi być podsycana. W tekście przytoczona została przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych z Ewangelii według św. Mateusza. Powinniśmy napełniać nasze lampy oliwą. Czuwać, bo nie znamy dnia, ani godziny - przeczytamy w Słowie. Kilka dni później miałam okazję wygłosić konferencję, świadectwo w Tarnowskich Górach dla młodzieży licealnej podczas nocnego czuwania. Duch Święty natchnął mnie rano, bym właśnie o tej przypowieści również powiedziała młodym. W końcu mamy "czuwać", a pewnie każdy z nas przyszedł tam po nadzieję, siłę, natchnienia, Jego Miłość. Po oliwę, która sprawi, że nasze lampy nie zgasną. I znów kilka dni po tym wydarzeniu w moje ręce wpadła książeczka z myślami św. Urszuli Ledóchowskiej o Eucharystaii, Bądź jak lampka przed tabernakulum, w której przeczytałam przepiękny fragment:

"Z dnia na dzień przygotowywać się muszę na przyjście Pana w Komunii Świętej. Ta chwila, gdy Pan idzie z nieba, powinna być dla mnie najważniejszą chwilą całego dnia, chwilą, około której wszystko ma się obracać. Jak mądre panny (Mt 25,1-13) powinnam zawsze czekać i przygotowywać się na przyjście Oblubieńca, trzymając w ręku lampę, palącą się jasno olejem dobrych uczynków".

Od razu nasunęło mi się pytanie, co Bóg chce do mnie powiedzieć przez tę powracającą do mnie ostatnio Ewangelię? Skłania do refleksji wiele pytań, chociażby to, czy zawsze jestem w gotowości na Jego przyjście? Mamy przecież wciąż trwający okres Wielkiego Postu, który już niedługo skończy się radosnym Zmartwychwstaniem Pana. Czy czuwam? Teraz i w każdym innym dniu?

Św. Urszula Ledóchowska w ciekawy sposób także interpretuje ten fragment, pisząc, że Jezus tak naprawdę niczego nadzyczajnego od nas się nie domaga. Tylko, by codzienne obowiązki, czynności wykonywać z miłości ku Niemu i dla Niego. Zaznacza także, że pragnie, aby do Komuni Świętej przystępować z lampą dobrych uczynków w ręku i co dzień pamiętać o przygotowaniu na przyjście Pana w Komunii Świetej.

Dodam jedynie, że w kolejnym tygodniu na grupie Róż Świętej Rity modlitwę prowadziła Magdalena, która tydzień wcześniej nie mogła uczestniczyć w pełni w naszym spotkaniu ze względu na brak warunków przez jej podróż do Polski. Nie wiedziała zatem, że wtedy przytoczona została w rozważaniach przypowieść o panna roztropnych i nierozsądnych, a Duch Święty natchnął ją, by na kolejnej modlitwie sięgnąć właśnie do tego fragmentu z Ewangelii według św. Mateusza. Powiedziała tam takie zdanie, że ta przypowieść zachęca nas do tego, by przyglądać się samemu sobie, swojej osobistej relacji z Jezusem. Bo każdy z nas ma mieć swoją lampę i swoją oliwę. Nie możemy od nikogo pożyczyć jego więzi z Panem. To także ciekawe spostrzeżenie, budzące kolejne pytania do refleksji.

Bądź jak lampka przed tabernakulum to książeczka, która pokazuje nam przyjaźń św. Urszuli Ledóchowskiej z Jezusem Eucharystycznym. To także przypomnienie, że w Najświętszym Sakramencie nieustannie obecny jest prawdziwy Bóg. Bóg czekający na nas, pragnący ofiarować nam swoją miłość, łaski. To właśnie Komunia Święta wyraża najgłębszy sens naszego życia i stanowi motywację dla człowieka do chrześcijańskiego działania. Jezus-Hostia uczy właściwego odniesienia do Boga. Oczyszcza nasze serca i kieruje ku właściwym celom.

Lektura składa się z 31 krótkich rozdziałów, które poprzez nadane im tytuły odnoszące się do Komunii Świętej, przybliżają nam obraz, czym właściwie ona może być? A Eucharystia to źródło szczęścia, miłość, odpowiedź na samotność człowieka, źródło siły, miłość ofiarna, Chleb na drogę, dar pokoju. Do każdej takiej wyodrębionej części zostały wybrane odpowiednie cytaty św. Urszuli.

I tak w rozdziale 8, nazwanym Eucharystia - szkoła dobroci, przeczytamy słowa:

"Od Ciebie, Jezu-Hostio, chcę uczyć się tej wyrozumiałości i dobroci, która czyni życie wspólne tak słodkim, jasnym, pogodnym - tak podobnym już do życia w niebie".

W rozdziale 12, Eucharystia - przygotowanie, dziękczynienie, znajdziemy cytat:

"Do końca życia nieustannie pracować nad tym powinniśmy, by coraz lepiej przygotowywać się do Komunii Świętej, coraz bardziej się przejmować wielkością tego aktu. Nigdy nie będziemy mogli sobie powiedzieć; już dość".

Rozdział 15, Eucharystia - "bierzcie i jedzcie Mnie..." zawiera fragment:

"Idźmy za Chrystusem z miłością najgorętszą, bez miary i bez granic, idźmy, oddając się zupełnie: Bierzcie i jedzcie mnie..."

Wszystkie zapisane myśli świętej opierają się na jej doświadczeniu. Życiowa mądrość św. Urszuli miała swoje źródło w przyjaźni z Jezusem-Hostią. Niezwykle ta relacja ją ubogacała duchowo, dodawała jej fizycznych sił, pogody ducha. Eucharystia stanowiła centrum jej życia, dlatego tak bardzo pragnęła, by inni również zaznali takiej radości i doświadczali tego w swojej codzienności. Myśli św. Urszuli Ledóchowskiej skłaniają do przemyśleń i głębszych rozważań.

Pozotsając przy tym, co ma nam do powiedzenia św. Urszula Ledóchowska, chciałam zostawić tu kilka słów o kolejnej publikacji od Edycji Świętego Pawła, Kobieta apostołką Eucharystii. W tej książeczce znajdziemy sześć wygłoszonych przez siostrę konferencji, w których przedstawia ona kobietę i matkę jako apostołkę Eucharystii w rodzinie. Jej wypowiedzi wynikają głównie z osobistych doświadczeń, wspomnień wyniesionych z domu rodzinnego, gdzie bystrym okiem obserwowała swoją mamę, Józefinę, a także z jej własnych rozmyślań.

Św. Urszula mówi do kobiet, żon, matek. Doskonale znała ich problemy, nie tylko z domu, ale sama także miała wielu młodych wychowanków, którym pragnęła przekazać jak najlepsze wartości. Jedna z nich, tak pisała o niej:

"Do dzisiaj najbardziej przejmuje mnie i fascynuje niesłychanie mądra życzliwość Matki [Urszuli] i takie bardzo proste, nieskomplikowane podejście do ludzi, do przejawów życia".

Gdy czytam te wygłoszone wiele lat temu konferencje, to myślę sobie, jak bardzo one są ponadczasowe. Idealne na dzisiejsze czasy, kiedy wiele młodych ludzi odchodzi do Kościoła, odwraca się od Boga. Te młode dusze nie mają autorytetów w domu, którzy pokażą im życie pobożne, zgodne z naukami Jezusa, bo sami w swojej codzienności pędzą, nie mając na nic czas, a co dopiero na Boże wartości.

To, co bardzo mnie rozczula, to sposób przekazu Urszuli. Potrafię sobie wyobrazić jak z uśmiechem do kobiet przemawia te słowa, bez straszącego tonu i agresywnego grzeminia z podestu. Widzę jej wesołe oczy, piękne, bystre spojrzenie. Zwraca się do kobiet z miłością, mówiąc im, że są drogie, że są jej. Jako kobieta, mama biorę bardzo do siebie wszelkie porady dotyczące wychowania dzieci w wierze. Zadaje mądre, słuszne pytania, która mają nas zatrzymać, zastanowić. Porusza temat Pierwszej Komunii Świętej i przygotowania potomków do tego wydarzania. Zwraca uwagę na atmosferę w domu, podejście i zaangażowanie rodziców. Dzięki tym odczytom o wiele bardziej zrozumiałam sens pracy moich kochanych sióstr urszulanek, które z miłością podchodzą do małych dzieci, przygotowując ich do wczesnej Komunii Świętej.

Często słyszałam takie zdanie, że kobieta jest sercem domu. I myślę sobie teraz, że jeśli my będziemy miały czyste serca, pełne łagodności, cierpliwości, pokoju do bliskich, to rzeczywiście możemy stanowić takie serce - by dbać o serca innych. Zwłaszcza naszych pociech, które bacznie obserwują, naśladują, wzorują się. Czuję się mocno zainspirowana i pobudzona do działania. Do tego, by jeszcze mocniej angażować się w troskę o dusze moich dzieci.

Ciężko mi wskazać, który odczyt poruszył mnie najbardziej. Każdy tekst zawiera wiele mądrości, ważnych przekazów - zwłaszcza dla mam, rodziców, opiekunów dzieci - którzy mają realny wpływ na wychowanie dziecka. Zostawiam zatem chociaż po dwa cytaty dla inspiracji z każdej konferencji. Może jakiś fragment poruszy wasze serca na tyle, by sięgnąć po całość:

1. Szczęścia nam potrzeba

"Jedz, pij, używaj - póki czas! (...) A biedna ludzkość myśli, że w tej gonitwie znajdzie szczęście"

"O, uwierz mi, u stóp tabernakulum, u stóp krzyża zrozumiesz, że szczęście nie tam, gdzie go świat szuka - w rozkoszach ziemskich, ale że szczęście prawdziwe w Jezusie, w życiu z Jezusem i dla Jezusa"

2. Jezus najlepszym Wychowawcą

"Nie mów, matko chrześcijańska, że sama nie wiesz, jak to się stało, że twoje dziecko do Boga i cnoty odeszło, że takie zmaterializowane, tak obojętne dla wszystkiego, co wielkie, święte, Boże - takie ziemskie, do ziemi przywiązane, o ziemi tylko myślące"

"Czy pokazałaś maleństwu twemu tabernakulum, by dziecku twemu pobłogosławił?"

3. Atmosfera domu podczas przygotowania dziecka do Pierwszej Komunii Świętej

"Jakaż to radość, jakież szczęście w rodzinie, gdy rodzi się nowy obywatel ziemi!

"A czy ma wiarę matka, czy mają wiarę rodzice, którzy nie rozumieją, jak ważną chwilą jest Pierwsza Komunia Święta dziecka?"

4. Apostolstwo eucharystyczne kobiety

"Niewiasto katolicka, jeżeli chcesz brać udział w walce z nieprzyjacielem, który za cel postawił sobie uśmiercić Chrystusa - bądź apostołką Eucharystii, apostołką Miłości! (...)"

"Gdzie więc nasza wiara? (...) Czy my takie obojętne dla naszego Boga?"

5. Na kolanach świętej matki wychowują się święci

"Oto, matki chrześcijańskie, wasze zadanie: wychować duszę dziecka"

"Panie moje, pamiętajmy, że Pan Jezus dziękował Ojcu Niebieskiemu, że tajemnice nieba odsłonił przed małymi i słabymi, a przed pysznimi i wielkimi je zakrył"

6. Wychowanie dzieci dla Boga i dla społeczeństwa

"Przede wszystkim musimy same być przejęte wielkością nasze zadania, aby móccałym sercem jemu się poświęcić"

"Można czasem spotkać dzieci tak znudzone pobożnością, że od niej uciekają jak przed jakimś upiorem. Skąd to pochodzi?"

Cieszę się, że trafiłam na te dwie, może niepozorne książeczki, właśnie w tym czasie. Wiele w tych publikacjach przesłań, słów, przekazów, zwrotów do kobiet, mam, żon, które są tak cenne, pomocne. Bardzo bym chciała, aby wszystkie panie zapoznały się z tymi publikacjami. Św. Urszula Ledóchowska ma w sobie coś, co sprawia, że aż chciałoby się ją poznać osobiście. Z samych wizerunków, zdjęć bije od niej wiele ciepła i serdeczności, co w odczytach i zapiskach się potwierdza. W zachwycający sposób działała na rzecz młodzieży, dzieci i kobiet. Jak już wspomniałam, wygłaszała swoje konferencje na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku, a czytając odnosimy wrażenie, jakby napisała, powiedziała to teraz - patrząc na obecną sytuację w Kościele.

Bardzo potrzebne publikacje, które są inspiracją, by sięgać po więcej! Serdecznie polecam.