24 lip 2021
ADHORACJA APOSTOLSKA CHRISTUS VIVIT - DO MŁODYCH I CAŁEGO LUDU BOŻEGO - OJCIEC ŚWIĘTY FRANCISZEK
Adhortacja, z łacińskiego adhortatio, co oznacza upomnienie, napomnienie, zachętę, jest to dokument zwyczajnego nauczania papieskiego o charakterze duszpasterskim, adresowany do określonej grupy osób (na przykład zakonników, rodzin) albo do całego Kościoła. Najczęściej są to wnioski, przemyślenia dotyczące podsumowań Synodu Biskupów, a więc można traktować to jako kontynuację Dokumentu Końcowego. Inspirując się refleksją i dialogami synodalnymi, papież Franciszek zaprezentował Adhorację Apostolską Christus Vivit, kierując swoje słowa szczególnie do młodych, ale i do całego ludu bożego. Całość składa się z dziewięciu rozdziałów jasno określających drogę, która powinna być punktem wyjścia każdego młodego człowieka. Omawiane zostają najważniejsze problemy tej grupy społecznej - migrowanie, dorastanie w rozbitej rodzinie, ich relacje międzypokoleniowe, rozeznawanie swojego powołania. Papież Franciszek życzy sobie Młodego Kościoła dla młodych, a taki zawsze ma "drzwi otwarte" (CV
Poznawanie i czytanie przeróżnej literatury daje szansę na odkrywanie i zakochiwanie się w wielu nowych dla nas miejscach i postaciach. Najpiękniejsze w tym założeniu jest to, że nikt z nas nie ma takiej samej wyobraźni i zawsze nasza wizja opisywanej książkowej fabuły stanowić będzie nieco inny obraz niż ten, który ma przed oczami inny czytelnik. To doskonały temat do rozmowy, możemy wymieniać się swoimi spostrzeżeniami i emocjami związanymi z daną lekturą. Zawsze mocno zastanawia mnie, jak inna osoba wyobraża sobie danego bohatera - czy ich rysy twarzy są choć odrobinę podobne? Czy ubiór jest w tym samym kolorze? Czy opisywana miejscowość, w której toczy się akcja wywołuje w kimś takie same emocje, które ja posiadam w swoim sercu? SERCOWO. Jestem niemal pewna, że już sama nazwa tej urokliwej miejscowości budzić będzie w czytelnikach ciepłe skojarzenia, a już na pewno - trafi do ich serc. Takie pragnienie miała w sobie autorka powieści Nie całuj się pod kapliczką , Weronika Pawlak, kt
Historia, która zdarzyła się naprawdę w dodatku opowiedziana z dwóch perspektyw. Myślę, że to zdanie już zachęca i delikatnie intryguje, zwłaszcza jeśli opowieść dotyczy miłości. I to nie tylko takiej do drugiego człowieka, która kiełkuje w sercu od szkoły licealnej, ale także do Boga, która również musi mieć swój czas. Każda z tych relacji na każdym swoim etapie jest inna, wzbudza różne emocje. To, co w książce Na dwa głosy Lidii Czyż bardzo mnie zaciekawiło to na pewno możliwość poznania historii z dwóch stron - towarzyszących uczuć, emocji, przemyśleń zarówno Bartka jak i Natalii - bohaterów tejże lektury. Nic nie wyjaśnia sytuacji tak, jak możliwość skonfrontowanie ze sobą obu stron. Wisława Szymborska pisała także, że nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Czy w życiu naszych bohaterów rzeczywiście nie jest to możliwe? Wczesne dzieciństwo Natalii było sielanką... do czasu, aż mama dostała paszport i możliwość wyjazdu "na saksy" do Francji. Pustkę, tęsknotę za ukochan
