1/2019: TATUAŻYSTA Z AUSCHWITZ - Heather Morris

Życie pisze najciekawsze scenariusze. Nie w każdym przypadku są one jednak najszczęśliwsze. Rządy Adolfa Hitlera, Holocaust, obozy zagłady to czasy bestialskiego mordu na milionach ludzi. Strach, upodlenie, cierpienie, ból, głód. Z tymi uczuciami na co dzień musieli zmagać się wszyscy ludzie uwięzieni w obozach pracy. Czy w takim miejscu jak obóz koncentracyjny mogła narodzić się prawdziwa miłość? 

"Tatuażysta z Auschwitz" to prawdziwa historia Lalego Sokolova, która przez dwanaście lat istniała jako scenariusz filmowy. Ostatecznie przybrała jednak postać powieści. Dopiero po śmierci ukochanej żony bohater był w stanie opowiedzieć swoją historię i odtworzyć w pamięci wszystkie wydarzenia z czasów pobytu w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. 

Był rok 1942. Lale Sokolov, właściwie Ludwig Eisenberg, trafia do oświęcimskiego obozu. Sam zgłosił się do pracy dla Niemców, dając tym samym bezpieczeństwo swojej rodzinie. Był osobą znającą kilka języków, zawsze wyglądał elegancko, miał zaledwie 26 lat. Wyróżniało go z tłumu bystre spojrzenie i pewność siebie. Pewnego dnia został wybrany do zadania, które na zawsze pozostało dla niego bolesną traumą. Naznaczał ludzi tatuując im numer na przedramieniu, odbierając im własną tożsamość.

"Lale stara się nie podnosić wzroku. Sięga po skrawek papieru, który ktoś mu podaje. Musi nanieść te pięć cyfr na skórę trzymającej kartkę dziewczyny. Widać na niej poprzedni numer, ale wyblakły. Wbija igłę w jej lewe przedramię i kreśli trójkę najdelikatniej, jak potrafi. (...) Kiedy kończy, przez moment trzyma ramię dziewczyny w dłoni i spogląda na nią. Zmusza się do nieśmiałego uśmiechu. Ona odpowiada jeszcze bardziej nieśmiało, ale oczy jej błyszczą. (...) Ktoś podsuwa mu kolejny kawałek papieru. – Pospiesz się, Lale – napomina go znowu Pepan. Kiedy podnosi wzrok, jej już nie ma".

Zakochał się od pierwszego wejrzenia. Obiecał sobie, że zrobi wszystko by  ją uratować. Cały czas wierzył w to, że uda im się przetrwać i być ze sobą do końca życia.

Ze względu na zadanie, jakie wykonywał, Lale miał pewne przywileje. Miał osobny pokój i swoje łóżko, dodatkowy przydział jedzenia, mógł swobodnie poruszać się po obozie. Postanowił to wykorzystać i pomagać więźniom. Dzielił się swoim jedzeniem, zdobywał dla nich lekarstwa, a nawet czekoladę.

Pewnej niedzieli rozpoznał wśród grupy Żydówek dziewczynę o numerze 34902. Nazywała się Gita Furmannova. Po kilku potajemnych spotkaniach, zaczęli wymieniać pocałunki, flirtować. Miłość, strach, nadzieja, niepewność, tęsknota. Takimi emocjami możnaby opisać ich uczucie, które narodziło się w murach Auschwitz. Kto pomagał im w potajemnych spotkaniach w obozie? 

Udało im się przetrwać nazistowskie piekło. Po opuszczeniu obozu w roku 1945 odnaleźli się dzięki liście Czerwonego Krzyża. Przeżyli ze sobą resztę życia, zdala od Europy. 

Spotkałam się z różnymi opiniami na temat tej książki. Niektórzy uważają, że jest to spowiedź Lela, forma oczyszczenia i wytłumaczenia się z niewybaczalnej współpracy z wrogiem. Inni sądzą, że nie na miejscu jest zachwycać się książką, która opisuje cierpienie milionów ludzi. Moim zdaniem, jest to książka warta przeczytania. Miłość w miejscu, gdzie śmierć jest codziennością to bardzo poruszający temat. 

SZCZEGÓŁY KSIĄŻKI

Tytuł oryginału: The Tattooist of Auschwitz 

Autor: Heather Morris

Projekt okładki: Anna Pol 

Data premiery: 18 kwietnia 2018 

Oprawa: miękka  

Liczba stron: 320

Wydawnictwo: Marginesy